نارگیل
درخت نارگیل، درختی زیبا و تنومند است که بطور قائم رشد کرده و بدون انشعاب می باشد. مردم اقیانوس آرام از تمام قسمت های این درخت استفاده کرده و آن را به عنوان یک غذای اصلی مصرف می کنند. این گیاه ابتدا در جنوب آسیا کشت می شد و در حال حاضر به صورت درخت نارگیل در تمام مناطق استوایی وجود دارد. قسمت های قابل استفاده این گیاه شامل: ریشه، گل آذین و دانه (پوسته، آب و روغن هسته) می باشد. ضرب المثلی درباره نارگیل بین مردم اقیانوس آرام با این مضمون معروف است: هر کس که درخت نارگیل می کارد، برای خودش و خوانواده اش، لباس، ظرف، نوشابه، غذا و خانه درست می کند. این نشان می دهد که تمام قسمت های این درخت، مفید و قابل استفاده می باشد.
خصوصیات گیاهشناسی:
درخت نارگیل، درختی همیشه سبز با یک تنه بلند و مستقیم و بدون انشعاب است. ارتفاع آن به 30 متر هم می رسد. قطر تنه این درخت تا یک متر می رسد. برگ ها در انتهای تنه درخت ظاهر گشته و بسیار بزرگ به طول 4 تا 5 متر هستند. رنگ برگ ها سبز روشن است. برگ ها بصورت مرکب و پرمانند هستند. طول برگچه ها حدود یک متر می باشد. عمر برگ ها ممکن است به سه سال برسد. یک نخل سالم می تواند حدود 30 برگ داشته باشد. هر ماه با تولید یک برگ جدید، یک برگ از برگ های قبل، سقوط می کند.
میوه نارگیل مانند خوشه، شامل چندین نارگیل به اندازه های مختلف است. این میوه کروی شکل است که قسمت خارجی آن ضخیم و سفت و متشکل از الیاف نباتی و داخل آن نیز صاف و سخت می باشد. در قاعده نارگیل سه سوراخ دیده می شود که چشم های نارگیل نامیده می شود. برای استفاده از مایع داخل نارگیل که شیر نارگیل نامیده می شود این سوراخ ها را باید با جسم نوک تیزی باز کرد و مایع درون آنرا بیرون آورد.
ریشه: برخلاف گیاهان دیگر، ریشه نارگیل نه بصورت مستقیم است نه بصورت افشان، بلکه دارای سیستم ریشه ی فیبری است. سیستم ریشه نارگیل شامل تعداد زیادی از ریشه های نازک که نزدیک سطح زمین رشد می کند، می باشد. فقط تعداد کمی از ریشه ها به اعماق خاک جهت پایداری و استقرار بهتر نفوذ می کنند. این ریشه ها معمولاً کمتر از 3 اینچ قطر دارند.
این گیاه دارای دو زیرگروه پاکوتاه و پابلند می باشد. معمولاً برای اهداف تجاری از زیرگروه پابلند آن استفاده می شود و کشت می گردد.
شرایط محیط رشد:
خاک: نارگیل در همه انواع خاک می تواند رشد کند اما خاک های خوب زهکشی شده را ترجیح می دهد. pH بین 5 تا 8 را می پسندد.
دما: بهترین دما برای رشد این گیاه دمای بین 70 تا 80 درجه فارنهایت می باشد.
آبیاری: درخت نارگیل به کم آبی مقاوم است ولی باید دقت کرد که خاک در فاصله بین دو آبیاری زیاد خشک نشود.
ترکیبات شیمیایی: گوشت نارگیل دارای آنزیمهای مختلف مانند انورتین، اکسیداز و کاتالاز می باشد . در شیر نارگیل اسیدهای آمینه مختلفی مانند هیستیدین ، آرژینین ،لیزین، تایروزین ،تریپتوفان، پرولین، لوسین و آلانین موجود است.
آفات: از آفات درخت نارگیل می توان به لارو تعدادی از دوبالان مانند پروانه و بید اشره کرد. گونه هایی از دوبالان که از این گیاه تغذیه می کنند شامل arenosella Batrachedra ، B. atriloqua ، B. mathesoni ، B. nuciferae ، Brontispa longissima است.
تکثیر:
تکثیر این گیاه از طریق بذر صورت می گیرد. بذور را می توان بصورت مستقیم در زمین اصلی در فصل پاییز کشت نمود یا در بهار پس از رفع خطر سرما کشت کرد.
هشدارها:
1- با وجود اینکه روغن نارگیل یک روغن گیاهی است، اما دارای مقدار زیادی چربی اشباع می باشد. به همین دلیل افراد دچار چربی خون بالا و بیماران قلبی نباید از روغن نارگیل استفاده نمایند. همچنین چاق کننده نیز می باشد.
2- نارگیل هنگامی که نارس است مقدار بیشتری شیره دارد، ولی به تدریج که میوه می رسد مقدار شیره آن کمتر می شود. پس برای اطمینان از تازه بودن نارگیلی که می خرید، آن را تکان دهید تا صدای شیره ی آن را بشنوید. دقت کنید که نارگیل سنگین تر، تازه تر است.
3- این میوه به دلیل گرم بودن ممکن است در گرم مزاج ها مشکلاتی ایجاد کند. لذا این گونه افراد باید آن را با میوه‌های ترش، لیمو و یا هندوانه بخورند.
4- نارگیل دیر هضم است، بنابراین کسانی که دچار ناراحتی های گوارشی هستند، باید هنگام مصرف آن مراقب باشند.
