علف لیمو گیاهی حساس به سرما است که در مناطق گرم چندساله است. بوته این گیاه معمولا فشرده و پرپشت است. برگهای تسمه مانند آن به صورت فشرده رشد کرده و فرم قوسی شکل به بوته می دهند. برگها سبز روشن هستند. برگها وقتی سابیده یا خرد می شوند، بوی لیمو دارند. این گیاه به ندرت گل می دهد.
پنیرک موریتانی گیاهی علفی و چندساله است. منشأ این گیاه شمال آفریقا گزارش شده و در این منطقه به طور وسیعی می روید.
ریشه گیاه سفید رنگ، مخروطی شکل و طول آن بین 20 تا 30 سانتیمتر است. ریشه انشعاب های کمی دارد. در مناطق خشک طول ریشه به 150 تا 200 سانتیمتر هم می رسد. ساقه مستقیم، استوانه ای، منشعب و کم و بیش چوبی است. ارتفاع ساقه متفاوت است و به شرایط اقلیمی محل رویش گیاه بستگی دارد و به 150 تا 200 سانتیمتر می رسد.
پنجه شیطان گیاهی دارویی با نام علمی Harpagophytum procumbens از تیره کنجد یا Pedaliaceae است. این گیاه از گیاهان بومی جنوب و جنوب غربی آفریقا به خصوص صحرای نامیبیا و ماداگاسکار است. پنجه شیطان یک گیاه پربرگ بادوام با ریشه ها و جوانه های شاخ دار است. گل های صورتی و بنفش رنگ دارد و دارای ریشه ها یا پوششهای ثانوی نیز است که از ریشه های اصلی یا جانبی آن رشد می کنند. این گیاه فاقد بوی مشمئز کننده اما حاوی موادی است که مزهٔ آنرا تلخ کرده است.
گیاهی است کوتاه به بلندی 15 تا 40 سانتیمتر، چندساله و علفی، دارای ریزوم و ریشه قوی به رنگ قهوه ای است. برگهایی مدور به رنگ سبز روشن، منقسم، دارای 7 تا 11 لوب دندانه دار و منتهی به دمبرگ دراز دارد. گل های آن دارای کاسه کوچکی مرکب از 8 تقسیم در 2 ردیف و پرچم هایی به تعداد 4 و بسیار کوچک است.
ریشه، برگ ها و گل های پامچال خاصیت دارویی دارند. مواد مؤثره آن خلط آور است و برای درمان آسم، تنگی نفس و همچنین برای مداوای بیماری های مربوط به معده، روده و کبد مورد استفاده قرار می گیرد.
داروهایی که از مواد مؤثره ریشه این گیاه ساخته شده و به فروش می رسند، عبارتند از: کوردیت، رادیپون و اکسپکتین.
بیلهر در ایران می روید و عموماَ در کوه های غرب ایران رویش دارد.
گیاه بیلهر یا کندل کوهی با نام محلی (زو) یکی از گیاهان خوراکی خود روی استان کرمانشاه و متعلق به خانواده چتریان می باشد.
این گیاه در بخشهای وسیعی از شمال شرق، مرکز و جنوب آفریقا پراکنده شده است. بیدار در مناطق خشک به راحتی رشد می کند.
بیدار گیاهی جذاب و بومی آفریقا است که امروزه از آن به عنوان یک گیاه زینتی هم استفاده می شود. این گیاه به عنوان سم ماهی ها معروف است. در برخی مناطق این گیاه را در آب ریخته که باعث بیهوش شدن ماهی ها و صید راحتتر آنها توسط ماهیگیرها می شود.
"بومادران معمولی" گیاهی است علفی و یکساله، دارای ساقه و شاخه های راست به ارتفاع ۲۵ تا ۶۰ سانتیمتر که در نواحی بحرالروم (مدیترانه) و غالب نقاط ایران می روید. این گیاه به رنگ سبز مایل به زرد با دمبرگ دراز و گل هایی مجتمع بصورت خوشه دراز در کنارهٔ برگ ها دیده می شود. دانه اش تقریباً کروی و صاف است. سرشاخه های گل دار این گیاه به علت دارا بودن اسانس، بوی مخصوص دارند.
در زمانهای گذشته این گیاه را با گیاهان مهرگیاه و داتوره ترکیب کرده و یک داروی بیهوشی تهیه می کردند. البته این ترکیب باعث ایجاد توهمات و حساسیت شدید به نور هم می شد. این گیاه حتی در دزهای کم می تواند سبب عوارض جانبی شدید و حتی مرگ در حیوانات شود.
"بنفشه سه" رنگ سالیان متمادی به طور پی در پی با نام های هرت سیز و پانزی معروف بوده است.
گیاه پانزی که در زبان گل ها به معنی خیال می باشد، از سال1839 میلادی به بعد به صورت کشت شده وارد بازار شد. واژه پانزی از کلمه فرانسوی pensee به معنی فکر و خیال گرفته شده است. گرچه در نمایشنامه های شکسپیر از نام گیاه پانزی زیاد استفاده شده، ولی منظور او گیاه هرت سیز و یا به اصطلاح بنفشه وحشی است؛ نه بنفشه هایی که به صورت مدرن کشت می شوند.
