باریجه
مصریان قدیم صمغ باریجه را به میزان زیادی وارد می کردند و در میان گیاهانی که برای بخور دادن استفاده می کردند، این گیاه ارزشمندترین آنها به حساب می آمد.
باریجه گیاهی است علفی و چند ساله به ارتفاع 1 تا 4 متر که اغلب در مناطق خشک رشد می کند. ساقه باریجه بزرگ، توخالی و دارای شیره ای سفید رنگ است. برگها با آرایش سوزنی و یا بسیار رشته رشته هستند. انتهای برگها دارای غلافی بزرگ است که دور ساقه را می پوشاند. گلها زرد و در گل آذینهای چتری قرار دارند. میوه باریجه از نوع نیام است.
ترکیبات اصلی دیگر در باریجه عبارتند از Carvone، pinene، limonene، cadinene و myrcene.
در اغلب خاکها می تواند رشد کند ولی بهترین رشد را در خاکهای عمیق و حاصلخیز دارد. باریجه برای رشد به نور کامل آفتاب نیاز دارد. باریجه دماهای زیر -5 تا -10 را تحمل می کند ولی رشد آن کم و در دماهای پایینتر از بین می رود.
