بابونه زرد

گیاه "بابونه زرد" گیاهی دوساله یا پایا، دارای ساقه های خشن، ساده یا منشعب و برگ های زاویه دار است. کاپیتول های آن دارای گل های زبانه ای زرد رنگ (به رنگ گل های لوله ای) می باشد. این گیاه در فاصله اواخر اردیبهشت تا مرداد گل می دهد. گل های بابونه زرد علاوه بر گزانتوفیل و کاروتن (به مقدار کم) دارای یک ماده رنگی زرد قابل استخراج است.

برگ های این گیاه منقسم، باریک، کشیده و نیزه ای شکل، صاف و فاقد کرک است که به صورت متناوب نسبت به یکدیگر روی ساقه قرار می گیرند.

میوه آن به صورت فندقه، خاکستری رنگ یا زرد روشن است. میوه از دو قسمت تشکیل شده است، یک قسمت شامل دانه یا بذر است که 20 تا 25 درصد میوه را تشکیل می دهد. قسمت دیگر همان گلچه های لوله ای خشک شده است که 75 تا 80 درصد بقیه طول میوه را تشکیل می دهد. 

زیرگونه های مختلفی از بابونه زرد وجود دارد که مهمترین آنها شامل: australis  ، euxina  ، fussii  ، gaudium-solis ، parnassica  ، sancti-johannis و virescens  می باشد. 

بابونه زرد بومی اروپا، نواحی مدیترانه ای و غرب آسیا است.

شرایط محیط رشد:

اگرچه بابونه در کشت پاییزه قادر است سرمای زمستان را تحمل کند ولی برای گلدهی نیازی به گذراندن سرما (بهاره شدن) ندارد، بطوری که در کشت بهاره گیاهان نیز به گل می روند. بابونه به سرما حساس نیست ولی چنانچه در فصل بهار در مرحله گلدهی با سرما مواجه شود، تأثیر سویی بر عملکرد گل خواهد داشت. 

بذر این گیاه برای رویش به نور نیاز دارد. این گیاه در طول رویش نیز به نور کافی نیازمند است به طوری که از مرحله تشکیل غنچه تا کامل شدن گل ها به مقادیر زیادی نور محتاج است. گیاهانی که در سایه کاشته می شوند مقادیر بسیار کم اسانس و کامازولن خواهند داشت. 

بابونه زرد در هر نوع خاکی می روید اما خاک های سبک شنی همراه با مقادیر فراوان ترکیبات آهکی، خاک های بسیار مناسبی برای کشت آن هستند. 

تکثیر:

کشت بابونه زرد توسط بذر و به دو روش مستقیم و غیر مستقیم (خزانه کاری) انجام می گیرد. از آنجا که نور نقش عمده ای در جوانه زنی بذر دارد، بذرها را باید به صورت سطحی در زمین کشت کرد. پس از کاشت نیز غلتک مناسبی باید زده شود.