انجبار

"انجبار" گیاهی است پایا به ارتفاع 20 تا 75 سانتیمتر و دارای ریزوم استوانه ای نسبتاً مسطح که در نواحی مرطوب، تورب زارها، مناطق باتلاقی و نقاط کوهستانی می روید.

برگ های آن متناوب با کنار موجدار و پهنک آن برنگ سبز شفاف در سطح فوقانی ولی سبز مایل به سفید در سطح تحتانی است. از مشخصات برگ های آن اینست که انواع واقع در قسمت های پایین ساقه، بزرگ و نوک تیز و دارای دمبرگ دراز ولی انواع واقع در قسمت های انتهایی ساقه کوچکتر و بدون دمبرگ هستند بطوریکه قاعده پهنک، ساقه را فرا می گیرد.

گل های آن رنگ گلی دارد و به صورت سنبله انتهایی استوانه ای شکل و مجتمع می گردد. در قاعده گل های آن براکته های کوچک و شفاف و نوک تیز جای دارد. کاسه گل آن دارای 5 دندانه نوک تیز مساوی و پرچم های آن به تعداد 8 است مادگی گل ها دارای تخمدان سه گوش و خامه سه شاخه منتهی به برجستگی کوچک است. میوه اش فندقه دارای ظاهری بیضوی، سه گوش، بی کرک، شفاف، پوشیده از کاسه گل و محتوی یک دانه می باشد.

تکثیر:

پرورش انجبار از طریق کاشتن دانه و جوانه ریشه دار آن می باشد. تکثیر دانه بدین نحو می باشد که دانه های رسیده گیاه را در زمین نسبتاً مرطوب و سایه دار در پاییز می کارند. علت این امر آنست که دانه گیاه قوۀ نامیه اش را به آسانی از دست می دهد لذا بایستی بلافاصله پس از بدست آمدن دانه اقدام به کاشتن آن نمود. فاصله گیاهان جوان معمولاً پس از آنکه دانه جوانه زد باید دقیقاً در نظر گرفته شود و در زمین دیگری نشاء نمود. گل های گیاه در فاصله ماه های اردیبهشت و تیر ظاهر می شود. مراقبت از مزرعه مانند آبیاری به موقع، کندن علف های هرز و کارهای اصلاحی دیگر الزامی است.

برداشت:

برداشت محصول در ماه های آبان و آذر و در اوایل بهار صورت می گیرد. پس از برداشت محصول از زمین، ریزوم ها را جدا، تمیز و شسته و در محل های مناسب به طور طبیعی یا مصنوعی (در خشک کن با حداکثر 60 درجه سانتیگراد) خشک می نمایند. سپس ریزوم های خشک شده را به صورت قطعاتی به طول 3 تا 8 سانتیمتر و به عرض 15 میلیمتر و به ضخامت 5 تا 8 میلیمتر درآورده و سپس بسته بندی می کنند.