آلوئه آلبیفلورا

"آلوئه آلبیفلورا" یکی از گونه های جنس آلوئه و بومی ماداگاسکار است. این گیاه به طور معمول در گلدان ها کشت شده و در گلخانه یا خارج از گلخانه (در نواحی فاقد یخبندان) نگهداری می شود. 

آلوئه آلبیفلورا گیاهی گوشتی، کوچک، با برگ های باریک و خطی، به رنگ سبز – خاکستری است. گل ها همانند گل های سوسن و به رنگ سفید می باشند. این گیاه به دلیل داشتن گل های زیبا و خاص از سایر گونه های جنس آلوئه متمایز است. به همین دلیل برخی از گیاهشناسان، آن را در گونه دیگری به نام Guillauminia دسته بندی می کنند و نام Guillauminia albiflora مترادف Aloe albiflora می باشد. تعداد کمی از گونه های آلوئه، گل های سفید رنگ تولید می کنند که آلوئه آلبیفلورا یکی از آنهاست. 

برگ های این گیاه به صورت رزت و بدون ساقه تولید می شوند. سیستم ریشه ای این گیاه مخروطی یا دوکی شکل است. برگ ها خطی به طول 15 سانتیمتر و عرض 1.5 سانتیمتر و زبر و خشن هستند. روی برگ ها نیز لکه های سفید رنگ تشکیل می شود. حاشیه برگ ها تیز نیست و دارای دندانه های تقریباً سفید رنگی به طول 0.5 تا 1 میلیمتر می باشد. 

گل آذین ها به طول 30 تا 36 سانتیمتر، ساده و دارای حدود 18 گل نزدیک به هم می باشد. گل ها به رنگ سفید، به طول 10 میلیمتر، زنگوله ای شکل با دهانه ای به قطر 14 میلیمتر هستند. گونه Aloe bellatula به دلیل تولید گل هایی تقریباً مشابه گل های آلوئه آلبیفلورا، به این گونه شباهت بیشتری دارد. با این تفاوت که گل های آلوئه بلاتولا به رنگ صورتی کمرنگ بوده و تعداد گل های بیشتری نیز تولید می کند.

شرایط محیط رشد:

این گیاه به دلیل تولید گل های زیبا و جذاب، مورد کشت و کار قرار می گیرد و می توان آن را در گلدان هایی در گلخانه نگهداری کرد و یا اینکه در نواحی فاقد یخبندان، در خارج از گلخانه نیز کشت و نگهداری شود. 

این گیاه به خوبی در خاک های مرطوب رشد می کند و نیاز به مراقبت زیادی ندارد. در برخی موارد در فصل رشد زمستانه، نیاز به هرس ریشه می باشد. 

سرعت رشد آن کُند است. در کشت باغچه ای استفاده از افزایش دهنده های رشدی ممکن است سبب از بین رفتن و خفگی گیاه گردد. 

به خاک هایی با بافت سبک، هوموسی، به خوبی آبیاری شده نیاز دارد. بهتر است آبیاری از ته گلدان صورت گیرد و زیرگلدانی پر از آب گردد. همچنین خاک های خنثی تا کمی اسیدی را می پسندد. از نظر نیاز تغذیه ای نیز به کوددهی در تابستان نیاز دارد. کودهای مخصوص کاکتوس ها یا گیاهان گوشتی که دارای پتاسیم بالا و نیز عناصر میکرو و کُندرها شونده باشند، برای تغذیه این گیاه مناسب اند. 

از نظر نیاز نوری نیز به نواحی با نور پراکنده تا نیمه سایه نیاز دارند اما می توانند نور کامل آفتاب را نیز تحمل کنند. باید توجه داشت، گیاهی که در سایه رشد کرده قبل از انتقال به محیط های آفتابی، مقاوم سازی شود. 

تکثیر:

تکثیر این گیاهان از طریق کشت بذرها در پاییز صورت می گیرد. همچنین می توان از طریق کشت قلمه ها در جعبه های شنی نیز آنها را تکثیر نمود. قلمه ها پس از برداشت باید حدود یک هفته در هوای آزاد باقی بمانند تا شیره آنها خشک شود.