آلوئه پِری

گیاه "آلوئه پِری" یکی از گونه های جنس آلوئه است. این گیاه بومی سوکوترا در یمن می باشد و اغلب با نام سوکوترین آلوئه (Socotrine aloe) شناخته می شود. این نوع از آلوئه عمدتاً در نواحی صخره ای یافت می شود. ژل تلخ برگ های این گونه از آلوئه نیز در داروسازی و طب سنتی کاربرد دارد. 

آلوئه پِری گیاهی چندساله با ساقه ای به طول حدود 1.5 متر، چوبی، دارای اثر برگ می باشد. برگ ها به رنگ سبز مایل به زرد، اغلب با نقاط تیره رنگ، ضخیم، آبدار و گوشتی، نیزه ای شکل، با حاشیه ای خاردار می باشد. خارهای حاشیه برگ ها به رنگ قرمز هستند.

گل ها خوشه ای، لوله ای، به رنگ قرمز – نارنجی یا مایل به زرد دیده می شوند. خوشه ی گل حدود 15 تا 25 سانتیمتر طول و 5 تا 7.5 سانتیمتر عرض دارد. میوه به صورت کپسول لوکولیسید و حاوی تعداد زیادی بذر می باشد. 

شرایط محیط رشد:

گونه های مختلف آلوئه گیاهانی مقاوم به گرما، خشکی و حتی شوری هستند. علت مقاومت آنها ساختار خاص مورفولوژیکی این گیاه است. بذرهای این گیاه در شرایط اقلیمی مناسب در دمای 21 درجه سانتیگراد سبز می شوند. آلوئه به سرما بسیار حساس است. بطوریکه رشد آن در دمای کمتر از 10 درجه سانتیگراد متوقف می شود. از اینرو در اقلیم های سرد، این گیاه را در شرایط گلخانه تولید می کنند. اگرچه آلوئه دمای 50 درجه سانتیگراد را به خوبی تحمل می کند ولی دمای مناسب برای رشد و نمو این گیاه 20 تا 30 درجه سانتیگراد است. وزش بادهای گرم توأم با آفتاب شدید برای آن مناسب نیست و سبب تغییر رنگ برگ از سبز به قهوه ای شده و در این شرایط رشد گیاه متوقف می شود.

گونه های مختلف جنس آلوئه به رطوبت بالا، آب ایستایی و آبیاری زیاد حساس است. از اینرو آبیاری گیاهان باید زمانی انجام شود که خاک کاملاً خشک باشد. اگر هدف از کشت این گیاه تولید پاجوش برای تکثیر باشد، دوره های آبیاری کوتاه تر (با توجه به شرایط اقلیمی هر 7 تا 10 روز یکبار) توصیه می شود. چنانچه هدف از کشت، تولید ژل برای مصارف صنعتی باشد هر 14 روز و یا حتی 20 تا 30 روز یکبار (با توجه به شرایط اقلیمی محل رویش) گیاهان باید تحت آبیاری قرار گیرند.

آلوئه را در هر نوع خاکی می توان کشت کرد، ولی خاک های سبک که از زهکشی مناسبی برخوردار باشند برای کشت این گیاه توصیه می شود. خاک های لومی حاوی مواد آلی کم نیز خاک های مناسبی برای کشت این گیاه است. خاک های هوموسی و خاک هایی که از مقدار فراوانی مواد آلی برخوردار باشند برای کشت این گیاه توصیه نمی شوند. خاک های قلیایی تا «پی اچ» 5/8 خاک های مناسبی برای کشت آنها گزارش شده است.

تکثیر:

ازدیاد گیاه آلوئه آربورسنز مانند سایر گونه های این جنس به دو روش جنسی (توسط بذر) و غیرجنسی (از طریق پاجوش، قلمه و تکثیر از طریق کشت بافت) انجام می گیرد.