علف های هرز
علف هرز به گروهی از گیاهان که میتوانند در حد بالایی از لحاظ کمی و کیفی به محصولات سالانه و دایمی در یک سال خسارت بزنند گفته میشود. به بیان دیگر علف هرز گیاهی است که ناخواسته در زمینهای کشاورزی رشد میکند و با رقابت با گیاه اصلی به کمیت و کیفیت آن آسیب می‌زند.
نحوه زندگی علفهای هرز
برخی از علفهای هرز تولید بذر می کنند، آنها معمولاً یکساله اند و ریشه های نازک دارند، مشهورترین علفهای هرز یکساله عبارتند از : گندمک، خُرفه، خاکشیر، یولاف، تُرُبک، و چَچَم.
برخی از علفهای هرز یکساله در تابستان و بعضی در بهار، گل و بذر می دهند. علفهای هرز دوساله هم وجود دارند، مثلاً هویجک گیاهی است دوساله که در سال دوم به گل می نشیند. مبارزه با علفهای هرز بذری، چندان مشکل نیست؛ فقط باید با روش صحیح آشنایی داشته باشیم. بعضی از علفهای هرز به وسیله پاجوش یا ساقهای زیر زمینی تکثیر می شوند که خارج نمودن آنها از باغچه کمی مشکل بوده و حوصله زیادی می خواهد.
زیانهای علفهای هرز
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ زﯾﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻠﻔﻬﺎی ﻫﺮز وارد ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﺮح ذﯾﻞ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ:
ﺑﻪ ﻫﺪر رﻓﺘﻦ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ، آب و ﮔﺎز - ﺑﻪ ﻫﺪر رﻓﺘﻦ ﻧﻮر آﻓﺘﺎب - اﺷﻐﺎل زﻣﯿﻦ - اﯾﺠﺎد رﻗﺎﺑﺖ ﺑﯿﻦ ﻋﻠﻔــﻬﺎی. ﻫﺮز وﻣﯿﺰﺑﺎن (ﮔﯿﺎه اﺻﻠﯽ ﺗﺤﺖ ﮐﺸﺖ) آلوده کردن محصول و ایجاد تغییرات ﮐﯿﻔﯽ و ﮐﻤﯽ در آن - اﯾﺠــﺎد. ﻣﺰاﺣﻤﺖ درﮐﺎر ﻣﺎﺷﯿﻦآﻻت - اﯾﺠﺎد ﻧﻤﻮدن ﻣﺴﻤﻮﻣﯿﺖ در ﻣﺤﺼــﻮل - ﻣﯿﺰﺑـﺎن ﺷـﺪن ﻋﻠﻔـﻬﺎی ﻫـﺮز ﺑـﺮای. ﺣﺸﺮات، ﻗﺎرﭼﻬﺎ،وﯾﺮوﺳﻬﺎ و ﻏﯿﺮه - اﯾﺠﺎد آﻟﺮژی در اﻧﺴﺎن و ﺣﯿﻮاﻧــﺎت - اﯾﺠـﺎد اﺳـﺘﻬﻼک ﺑـﺮای ادوات و ﻣﺎﺷﯿﻦآﻻت ﮐﺸﺎورزی -ﻧﺎﺧﺎﻟﺺ ﺷﺪن ﺑﺬور و اﯾﺠﺎد ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺑﻮﺟــﺎری - ﭘﻮﺳـﯿﺪه ﺷـﺪن ﺑـﺬور در اﻧﺒﺎرﻫـﺎ -. ایجاد مخفیگاه مناسب برای جوندگانی چون موش - کاهش محصول و ایجاد تغییرات کیفی در آن – ایجاد حریق و...
تقسیم بندی علفهای هرز از روی ویژگیهای ساقه
علفی‌ها
بوته‌ای‌ها
درختچه‌ای‌ها
شبه درختچه‌ای یا خشبی‌ها
شبه درختی‌ها و درختان
تقسیم بندی ساقه از روی محیط زندگی
ساقه گیاهان دولپه‌ای علفی
ساقه گیاهان تک لپه‌ای
ساقه‌های تغییر شکل یافته
ساقه‌های هوایی خزنده
ساقه‌های زیرزمینی
ساقه‌های پیچان یا پیچکها
ساقه‌های برگ نما
ساقه‌های گوشتی
ساقه‌های خارنما
رده بندی گیاهشناسی
گیاهان بدون آوند
آوندداران
نهانزادان آوندی
دانه داران
بازدانگان
نهاندانگان
دولپه ایها
تک لپه ایها
دم اسبیان
سرخس‌ها
سرخس‌های آبزی
سرخس‌های خشکزی
پرسیاوشان معمولی
پرسیاوشان پاسیاه
سرخس صخره‌ای
سرخس مارزبان
سرخس بسفایج (بسپایک)
زنگی‌دارو
سرخس پرعقابی
سرخس پنجه‌ای
سرخس نر
علفهای هرز ایران بسیار متنوع و از تیره‌ها یا خانواده‌های مختلف‌اند. گیاه هرز گیاهی است که ناخواسته در زمینهای کشاورزی رشد میکند و با رقابت با گیاه اصلی به کشت لطمه می‌زند. بنابراین گیاه هرز بی مصرف یا ماهیتا مضر نیست بلکه از نظر کشاورزی هرز به‌شمار میرود. بسیاری از گیاهانی که در اینجا نام برده می‌شوند مصرف خوراکی و علوفه‌ای و داروئی و تزئینی هم دارند.
مبارزه با علفهای هرز
روشهایی که میتوان توسط آنها قدرت رقابت گیاهان تحت کشت (گیاه اصلی) را نسبت به علفهای هرزبالا برد افزایش تراکم - نحوه کود دادن - استفاده از مالچ - نشاء کردن – کشت مخلوط - انتخاب واریته مناسب-آللوپاتی
چگونگی انتشار علفهای هرز در هر منطقه
اولین موردی که می بایست درخصوص علفهای هرز مورد بررسی قرار گیرد چگونگی انتشار بذور علفهای هرز در منطقه میباشد که در ذیل به صورت فهرست وار به آنها اشاره میگردد:
1- همان طور که می دانیم، پیشگیری بهتر از درمان است. ولی متاسفانه در امر احداث و نگهداری فضای سبزاستفاده از خاکهای آلوده به بذور علفهای هرز و نیز کودهای نپوسیده دامی به علت عدم نظارت صحیح باعث انتقال بذور علفهای هرز می گردد.
2- آبیاری غیراصولی نیز باعث انتقال و انتشار بذور علفهای هرز و باعث بالا رفتن تراکم آنها میگردد. این مشکل در کلیه اماکنی که به صورت غرقابی و یا نشتی آبیاری میگردد کاملا" جلوه گر است.
3- استفاده از بذوری که بوجاری نشده اند و حاوی بذور علفهای هرز می باشند نیز یکی از عوامل انتشارعلفهای هرز می باشد.
4- عدم مبارزه به موقع و صحیح علیه علفهای هرز باعث رشد و نمو آنها خواهد شد بگونه ای که علفهای هرز به بذر نشسته و دوباره خاک را آلوده می سازد.
5- باد نیز یکی از عواملی است که در انتشار و انتقال بذور علفهای هرز دخالت دارد. لذا در مناطقی که باد نیز بوده و بادشکن های مناسب وجود ندارد نیز تراکم زیادی از علفهای هرز به چشم می خورد. شایان ذکر است کهدر این گونه اماکن، علفهای هرز موجود، بیشتر از انواعی می باشند که بذور آنها توانایی جابجا شدن باد را داشته باشند.
6- عدم توجه به چگونگی تکثیر، فیزیولوژی، مرفولوژی ، علفهای هرز نیز یکی از مهمترین مسائل درامر انتقال و انتشار علفهای هرز می باشد.
7-رعایت نکردن نکات بهداشتی و عدم جمع آوری صحیح و به موقع علفهای هرز وجین شده نیز
حائزاهمیت است.
8- انتقال و انتشار بذور علفهای هرز توسط چسبیدن به لباس کارگران، پشم حیوانات و نیز مدفوع ،یکی دیگراز راه هاست که می بایست مدنظر قرار داد.
9- درخصوص علفهای هرز انگل نظیر سس، باید حتما" این نکته را مدنظر قرار داد که علاوه بر بذر، هرقطعه از قسمتهای مختلف گیاه قادر به رشد مجدد بوده و به راحتی توانایی انتشار و انتقال را دارند.
روشهای مبارزه با علفهای هرز
الف – پیشگیری (PREVENTATION)
1- استفاده از بذور بوجاری شده
2- عدم استفاده از کودهای نپوسیده دامی
3-جلوگیری از به بذر نشستن علفهای هرز حواشی مزارع، باغات، پارکها، جویها، کانالهای آبیاری و غیره
4- کنترل آبهای ورودی به قطعات، بدین صورت که در طول مسیر آبیاری علف هرز وجود نداشته باشد.
5- ایجاد بادشکنهای مناسب جهت پیشگیری از انتشار علفهای هرزی که بذور آنها توسط باد جابجا می گردند.
6- کاربرد علفکشها در مراحل قبل از رشد (Pre-Emergence ) و در ابتدای رشد (Post-Emergence)
7- تمیز نمودن ماشین آلات و ادوات کشاورزی قبل از ورود به مزرعه و یا قطعه مورد نظر
ب – ریشه کنی (Eradication)
ریشه کنی یعنی از بین بردن کامل یک گیاه ، به عنوان مثال در جنگلهای سوزنی برگ آمریکا جهت مبارزه با دارواش توصیه گردیده که کلیه میزبانهای این انگل را از بین ببرند.
چنانچه در منطقه ای علف هرز جدیدی پیدا شد، اقدام ریشه کنی می تواند از گسترش آن جلوگیری نماید. هنگام ریشه کنی می بایست حتی المقدر از عوارض جنبی ناشی از دخالت در محیط جلوگیری گردد.
ج - مبارزه مکانیکی
منظور از مبارزه مکانیکی چیدن و وجین کردن علفهای هرز توسط کارگر و یا ماشین آلات کشاورزی می باشد.
د - مبارزه فیزیکی
از مبارزات فیزیکی میتوان سوزانیدن و یا یخ آب زمستانه را نام برد که موجب نابودی علفهای هرز می گردد.
ه - مبارزه زراعی
ضمن عملیات کاشت، داشت و... میتوان با علفهای هرز مبارزه نمود. اجرای شخم عمیق، بویژه در خصوص بذور علفهای هرز با قوه نامیه کم و با هدف خارج ساختن ریزوم جمع آوری آن به کمک دندانه. اجرای تناوب کاشت، مثلاً کشت گیاهان سایه دهنده جهت مبارزه
و - مبارزه بیولوژیک
منظور از مبارزه بیولوژیک یعنی استفاده از عوامل طبیعی دشمن، برای کنترل علفهای هرز، شایان ذکر است که استفاده از حشرات(Phytophage) حائز اهمیت است.
ز - مبارزه شیمیایی
برای از بین بردن علفهای هرز میتوان از علفکش های مختلف، تحت شرایط مناسب و با در نظر گرفتن کلیه نکات مهم استفاده نمود.
علفکش ها را اگر بطور صحیح، با غلظت مناسب، زمان به موقع و روش درست مورد استفاده قرار ندهیم، نه تنها نتیجه مطلوبی عاید نخواهد شد بلکه به گیاه اصلی تحت کشت نیز خسارات جبران ناپذیری را وارد خواهد نمود.
چگونگی تاثیر علفکشها
سموم علفکشها قادرند روی علفهای هرز به طرق مختلف تاثیر گذاشته و آنها را نابود سازند. سموم را براساس اینکه چگونه روی علفهای هرز تاثیر خواهند گذاشت به چند دسته تقسیم می کنیم که در ذیل به اختصار بیان می گردد:
1- علفکشهای تماسی
علفکشها ممکن است به صورت تماسی عمل کنند. یعنی با کاربرد آنها روی قسمتهای هوایی گیاه
موجب نابودی گیاه هرز گردند. قسمتهایی از گیاه که با سم در تماس نیستند نظیر: ریشه دائمی، ریزوم و پیاز ممکن است از بین نرفته و قدرت رویش خود را حفظ نمایند. استفاده از سموم تماسی بیشتر درخصوص علف های هرز یکساله توصیه می گردد.
2- علفکش های سیستمیک
پس از کاربرد علفکشهای سیستمیک، چه روی قسمتهای هوایی و چه از طریق برگها، ساقه های سبز و یا ریشه،جذب گیاه شده و به نقاط مختلف گیاه انتقال می یابد.
سموم سیستمیک اثر مخرب خود را روی نقاط حساس مریستم اعمال خواهد نمود. این ترکیبات قادر خواهند بود علفهای هرز دائمی را از بین برده و از تراکم آنها بکاهد.
2,4- طبق خاصیت سیستمیک در یونجه جذب میشود ولی به دلیل خصلت D.B به عنوان مثال ترکیب بیوفیزیولوژیک یونجه، زیانی برای آن نخواهد داشت ولی در علفهای هرز به ماده شیمیایی D - 2,4 تبدیل شده که مخرب و نابودکننده آنها خواهد بود.
3-علفکشهای خاک
این سموم از مشتقات اوره بوده که از طریق خاک استعمال میگردد. بعد از مصرف این علفکشها مولکولهای علفکش روی ذرات خاک ثابت شده و خاصیت علفکشی خود را (بسته به نوع سموم) تا مدتی حفظ خواهند نمود.
زمان و موارد مصرف علفکشها
علفکشها را میتوان روی اندامهای هوایی گیاه، نظیر برگ، ساقه و یا خاک مورد استفاده قرارداد. بعضی سموم را میتوان در سطح خاک پاشید و یا اینکه پس از آماده کردن زمین، با غلظت مشخص روی خاک پاشیده و باانجام یک شخم سطحی با خاک مخلوط نمود.
کاربرد سموم میتواند به صورت تزریق در خاک انجام پذیرد. که در هرحال بستگی به چگونگی مرحله رویش علف هرز و گیاه اصلی خواهد داشت. مراحل استعمال سموم به شرح ذیل میباشد.
الف - پیش کاشت ( pre - planting )
اینگونه سموم را میتوان قبل از کاشت گیاه اصلی در خاک مصرف نمود. سموم یاد شده قادر می باشند بذور درحال رویش را نابود سازند. جهت استفاده از این سموم می بایست دوره کارائی و دوام سم و نیز حساسیت بذورمورد کاشت را مد نظر داشته باشیم.
ب- پیش رویش (pre-emergence)
علفکشهای پیش رویش در فاصله کاشت تا جوانه زدن مورد مصرف قرار میگیرند. به عبارت دیگر قبل ازاینکه گیاه تحت کشت و یا علفهای هرز جوانه بزنند، میتوانند آنها را نابود سازند.
ج- پس رویش (Post -Emergence)
اینگونه علفکشها را میتوان پس از سبز شدن گیاه تحت کشت و علفهای هرز مصرف نمود. این دسته ازعلفکشها را میتوان به صورت انتخابی مصرف نمود. به گونهای که بدون آسیب رسانیدن به گیاه اصلی،علفهای هرز را نابود سازند.
اختلاط علفکش با آب آبیاری (هربیگیشن HERBIGATION )
مقدار آب لازم از طریق آبیاری، برای مخلوط کردن علفکش با خاک، بسته به عواملی می باشند که عبارتنداز: نوع خاک، علفکش و نوع گیاه. هرچه مقدار رسی یا مواد آلی، عمق توسعه ریشه علف هرز و قدرت جذب علفکش به کلوئیدهای خاک بیشتر بوده و حلالیت علفکش کمتر باشد، مقدار آب زیادتری برای آب شوئی علفکش به داخل خاک مورد نیاز است.
مقدار آب لازم برای نفوذ کافی علفکش در داخل خاک از 1 تا 3 سانتیمتر مکعب وبسته به عوامل اشاره شده فوق فرق می کند. برچسب بسیاری از علفکشهای مورد استفاده در خاک، امکان استفاده آنها را از طریق سیستم آبیاری مشخص می کند. معمولا" این روش که بوسیله آب آبیاری علفکشها را منتقل میکنند، سم آب (Herbigation) می نامند.
مزایای این تکنیک اختلاط، کاهش زمان مورد نیاز برای سمپاشی (فقط باید مقدار انتقال علفکش به داخل آب کنترل و اندازهگیری شود) و عدم بکارگیری سمپاش های موتوری یا ماشین آلات مخلوط کننده در قطعه مورد نظر است. (آب آبیاری هر دو کار را باهم انجام میدهد).
در روشهای مدیریتی که هدفش کاهش یا عدم انجام شخم است، بوسیله آبیاری از علفکشهایی که نیاز به مخلوط سازی دارند نیز می شود استفاده کرد. مقدار آب لازم برای انتقال علفکش تا حدی بسته به علفکش مورد استفاده و بافت خاک فرق می کند. با آبیاری بارانی بین 1 تا 3 سانتیمتر مکعب آب توصیه می شود. درسیستمهای آبیاری تحت فشار، مانند آبیاری بارانی، علفکش به داخل آب تزریق می شود، در این روش برای انتقال مقدار صحیح علفکش، نیاز به یک پمپ تزریق مناسب است.
اگر قبل از تزریق، علفکش بایستی رقیق شود، همزدن هنگام تزریق الزامی است. پمپ تزریق بایستی به سیستم آبیاری متصل شود تا در صورتیکه آب چاه قطع شد. علفکش در داخل سیستم حرکت نکند یا در صورت ازکار افتادن پمپ سوم، به داخل چاه منتقل نگردد.
فرمولاسیونهای تجاری چندین علفکش تیوکارباماتها، آلاکلر، آترازین و بعضی ترکیبات دیگر از
استعمال می شوند. بعضی از (Center Pivot) جمله علفکشهایی هستند که با آبیاری فوارهای
علفکش های تیوکاربامات را نیز همراه با متدهای ردیفی یا نشتی استفاده می کنند. در این حالت، علفکش توسط نیروی جاذبه وارد آب آبیاری می شود.
در ذیل به چگونگی اصول و روش کار به اختصار اشاره میگردد ولی باید این نکته را مد نظر داشت که هنر انتخاب علفکش، دوز مصرفی و دیگر نکات تخصصی از اهمیت خاصی برخوردار بوده و حتماً باید تحت نظارت پیگیر کارشناس مربوطه انجام پذیرد چرا که علفکشها همانند شمشیر دولبه ای هستند که اگر به گونه ای اصولی و تخصصی از آنها استفاده نشود، خسارات جبران ناپذیری بر جای خواهند گذاشت.
روش مبارزه با علفهای هرز از طریق اختلاط سم با آب آبیاری هربیگیشن(Herbigation) نامیده میشود که ازادغام دو کلمه علفکش(Herbicide) و آبیاری(Irrigation) حاصل آمده است.
این روش هرچند در اصل برای مصرف علفکشها ابداع شده است ولی در حال حاضر در مورد تعدادی ازحشره کشها و قارچکشهای موثر بر علیه آفات و بیماریهای خاکزی نیز اعمال می گردد.
در حال حاضر هربیگیشن در سراسر دنیا با موفقیت در محصولات مختلف بکار میرود. این روش در تمام انواع آبیاری اعم از غرقابی، نشتی، بارانی و قطرهای قابل اجراء است و بسته به نوع آبیاری میتواند به دوصورت زیر به انجام برسد:
الف - طریقه اجراء هربیگیشن در سیستمهای ثقلی که در آنها برای به حرکت در آمدن آب (Furrow) و نشتی (Flood) سیستمهای ثقلی شامل آبیاری غرقابی درروی سطح زمین تنها نیروی ثقل مورد بهرهبرداری قرار میگیرد. در این سیستمها سم در مدخل مزرعه یا قطعه مورد نظر به مقدار لازم با آبیاری مخلوط شده و به خاک داده می شود.
در سیستمهای ثقلی (غرقابی و نشتی) باید سطح خاک تا حد امکان صاف و کم شیب و شدت جریان آب ثابت بوده، ورود سم به داخل آب در تمام طول مدت آبیاری، به طور یکنواخت ادامه داشته باشد.
برای اجرای هربیگیشن، عملیات زیر را به ترتیب انجام میدهیم.
1 - مساحت مزرعه مورد نظر را بدقت اندازه گرفته و نتیجه را به هکتار تبدیل کنیم.
2 - زمان مورد لزوم، برای آبیاری مساحت مورد نظر را براساس تجربه قبلی و یا به روشهای متعارف تعیین کنیم.
3 - مخزن دستگاه مصرف سم را از سم موردنظر پر کرده و آنرا در اول زمین مورد نظر بر روی نهر آبیاری قراردهیم. توصیه می شود برای اختلاط بهتر سم با آب آبیاری در پایین دست دستگاه مصرف سم، مانعی مانند دو قطعه چوب یا آهن به صورت ضربدر و یا تخته سنگ نسبتا" بزرگی در داخل نهر قرار دهیم تا آب دچارتلاطم شده و کاملا" با آن مخلوط گردد.
4 - با در نظر گرفتن نوع خاک و علفهای هرز رایج در منطقه، دوز مصرف علفکش را تعیین و با استفاده ازفرمول زیر میزان ورود سم از دستگاه به داخل نهر آبیاری (دبی دستگاه) را محاسبه کنید:
دوز سهم (لیتر در هکتار)=دبی × 0,06 (ضریب ثابت)مساحت × زمان آبیاری
5 - شیر خروجی دستگاه را کمی باز و سم خارج شده را به مدت یک دقیقه در یک استوانه مدرج یا ظرف مناسب دیگری جمع آوری کنید و حجم آن را اندازه بگیرید. رقم حاصله را با عدد محاسبه شده در بند( 4)مقایسه و در صورت عدم تطابق دو عدد باهم با کمتر یا زیادتر باز کردن شیر خروجی، میزان خروج سم را دراندازه مورد نیاز تنظیم کنید.
ب - طریقه اجرای هربیگیشن در سیستمهای تحت فشار:
در سیستمهای تحت فشار شامل آبیاریهای بارانی(Sprinkler) لوله مشبک( Gated Pipe) و قطرهای (Drip) که در آنها نیروی لازم برای به حرکت درآمدن آب، توسط پمپ های آبیاری تامین میگردد. در این سیستمها، سم با بکارگیری وسایل خاص، بداخل سیستم آبیاری تزریق و یا مکیده شده در مزرعه پخش می شود.
در سیستمهای تحت فشار سم یا بصورت خالص توسط انژکتور مخصوص بداخل سیستم تزریق و یا بصورت رقیق شده توسط پمپ آبیاری به داخل دستگاه مکیده میشود. در هر دو حالت و صرف نظر ازطول مدت آبیاری، میزان ورود سم به داخل سیستم باید طوری باشد که تمام سم مورد نیاز بتواند سیستمهای ثابت آبیاری بارانی ثابت (Solid Set) لوله مشبک و قطرهای در یک ساعت اول آبیاری و در سیستمهای متحرک آبیاریبارانی دایرهای(Center Pivot) و بارانی مستقیم(Wheel Line) در چرخه اول آبیاری وارد سیستم شده و درسطح مزرعه پخش گردد.
در سیستمهای ثابت، پس از اتمام مصرف سم، آبیاری با آب خالص ادامه مییابد تا حجم موردنظر از آب به زمین داده شود.
در سیستمهای تحت فشار دبی پمپ انژکتور با استفاده از فرمول ذکر شده که در بند الف - 4 همین بخش آمده است محاسبه می گردد.
در کلیه سیستم های تحت فشار، در صورتی که منبع تغذیه سیستم، نهر یا حوضچه آب باشد میتوان به جای استفاده از پمپ انژکتور و تزریق سم به داخل سیستم، مصرف سم را در مجاورت محل قرار گرفتن خرطوم مکنده پمپ آبیاری قرار داد تا سم بلافاصله پس از خروج از دستگاه، به داخل سیستم آبیاری مکیده شود.
در سیستم هایی که از آب چاه و یا هر نوع لوله کشی برای آبیاری استفاده می شود، سم باید توسط پمپ انژکتورکه قادر به تولید فشاری در حدود یک اتمسفر بیشتر از فشار پمپ آبیاری باشد، به داخل سیستم تزریق گردد.محل تزریق سم به داخل سیستم میتواند قبل از پمپ آبیاری و یا بعد از آن باشد که حالت اول به دلیل اختلاط کاملتر سم با آب، بیشتر مورد توصیه است. برای جلوگیری از آلوده شدن اتفاقی منبع آب باید در محلی قبل ازمحل تزریق سم به داخل سیستم، یک شیر یک طرفه نصب شود تا در صورت ازکار افتادن ، سم وارد چاه و یا سیستم لوله کشی نشود. هر دو پمپ آبیاری و انژکتور باید توسط مدار و یا دستگاه واحدی کنترل شوند تا چنانچه یکی از آنها به هردلیلی از کار بازماند، دیگری نیز بطور خودکار متوقف گردد.
مزایای هربیگیشن
در مقایسه با روشهای معمولی کاربرد علفکشها هربیگیشن دارای مزایای متعدد به شرح زیر میباشد:
1 - پخش سم در زمین با روش هربیگیشن از سایر روشهای سمپاشی یکنواختتر است. هربیگیشن به قدری دقیق عمل میکند که در بعضی از کشورها، تعدادی از علفکشها، فقط به این روش اجازه مصرف دارند.
2 - در هربیگیشن برای مصرف سم، به سمپاشی و برای اختلاط آن با خاک، به وسایل خاص و دیگر ماشین آلات کشاورزی نیازی نیست.
3- در هربیگیشن، نیاز به کارگر و هزینه های کارگری بسیار کمتر از سایر روشهای سمپاشی است.
4-در هربیگیشن، خطر حرکت ذرات سم با باد(Drift) و آلودگی زمینهای اطراف بسیار کمتر از سایر روشهای سمپاشی است.
5 - در شرایط نامساعد جوی مانند، باد، باران، گرماو سرما تاثیری به کارآیی هربیگیشن ندارند و قادر به جلوگیری از اجرای آن نیستند. در صورتی که سمپاشهای متعارف، اثر عوامل محیطی بسیار شدید است و مخصوصاً باد شدید و بارندگی می توانند از انجام سمپاشی جلوگیری کنند.
