گردو
در قرن چهارم قبل از میلاد مسیح، اسکندر کبیر گردوی ایرانی را از ایران به مقدونیه و یونان برد. این گردو بعدها توسط رومیان در جنوب اروپا و شمال آفریقا گسترش یافت. در قرن 17 این گونه گردو توسط استعمارگران انگلیسی به شرق اروپا و همچنین آمریکا معرفی شد. مهمترین مناطق رشد گردوی ایرانی در اروپا فرانسه، یونان، بلغارستان، رومانی و یوگوسلاوی است. در آسیا چین بزرگترین کشت گردوی ایرانی را دارد. در آمریکای جنوبی شیلی و در آمریکای شمالی ایالت کالیفرنیا بیشترین میزان کشت گردو را در خود جای می دهند.
گیاهی چندساله و خزاندار به ارتفاع 25-35 متر که قطر تنه آن به دو متر می رسد. معمولا طول تنه کمتر از ارتفاع شاخساره و تاج درخت است. تنه درخت صاف بوده که در جوانی به رنگ قهوه ای- زیتونی است ولی در هنگام بلوغ رنگ تنه نقره ای- خاکستری و بافت آن خشن و دارای شکافهای گسترده ای می شود. برگها به صورت متناوب، بیضی شکل و با 5-9 برگچه هستند. گلهای نر دارای گل آذین شاتون یا دم گربه ای هستند و گلهای ماده به صورت انتهایی و در خوشه های دو تا 5 تایی قرار دارند. میوه ها در پاییز می رسند. میوه ها پوست نسبتا گوشتی دارند که در ابتدا سبز بوده و در هنگام رسیدن قهوه ای رنگ می شود. بذرها بزرگ و با پوسته نازکی بوده و قسمت خوراکی گردو هستند. J. regia واریته 'Buccaneer' واریته ای خودبارور بوده که در طی یک دوره طولانی گرده تولید می کند بنابراین، گرده افشان مناسبی برای سایر واریته هاست. این واریته در فصل بهار دیر سبز شده و بنابراین، معمولا از سرمای بهاره آسیب نمی بیند.
گردو به خاکهایی حاصلخیز و عمیق، نور کامل آفتاب و تابستان طولانی نیاز دارد. در آمریکا J. regia را بر روی گردوی سیاه(Juglans hindsii) پیوند می زنند تا در برابر بیماری ها مقاومتر شود.
دمای مورد نیاز گردو بین 7 تا 21 درجه است. pHمورد نیاز برای خاک 4.5 تا 8.2 است. گردو به خامهای ماسه ای – لومی، کمی اسیدی و با زهکش مناسب نیاز دارد. گردو در داماهی زیر 29- درجه از بین می رود. دمای بالای تابستان هم به مغزها آسیب می زند. دما نباید بالاتر از 43 درجه سانتی گراد شود. بارندگی در بهار و تابستان سبب افزایش شیوع بلایت می شود.
از بیماری های مهم گردو می توان به آنتراکنوز، بلایت، پوسیدگی ریشه، شانکر، لکه برگی و shoot dieback( مرگ گیاه که از نوک برگها و ریشه آغاز می شود) اشاره کرد.
تکثیر گردو از طریق کاشت بذر است. بذرها به محض رسیدن باید در خزانه و با عمق زیاد کاشته شوند. بذرها در اواخر زمستان یا بهار جوانه می زنند. در اوایل تابستان گیاهچه ها را به محل اصلی منتقل می کنند. بذرها را می توان در طول زمستان در دمای فریزر نگهداری کرد و در اوایل بهار کاشت ولی در این حالت به سرمادهی مرطوب نیاز خواهد داشت.
